Rust en reinheid

Wat koopt hij voor ideeën die alsmaar langer rijpen, mijmert Roel onder de douche. Hooguit wat hij tot nu toe heeft bereikt: een huis dat er nog net zo uitziet als dertig jaar geleden. Van toen hij nog met Anne woonde. En dat hij pas tien jaar na haar dood een vriendin heeft. Wel de allerliefste, maar één die hij alleen maar in het weekend ziet.
Waar is zijn vastberadenheid van pas geleden? Wanneer gaat hij zijn lot in eigen handen nemen? Pien moet niet denken dat zijn voorstel voor een toekomst met zijn tweeën een fantasietje was.

‘Als je zo lang onder die douche blijft staan, kom ik erbij,’ roept Pien vanaf zijn gang. Ze opent de badkamerdeur, hangt haar ochtendjas aan een haakje en duwt zich poedelnaakt tegen hem aan om ook een straaltje van het warme water op te vangen. De zaterdagse wasbeurt wordt er aanzienlijk door vertraagd en Roels gedachten raken weer langdurig afgeleid.

Eindelijk zit hij geschoren en gekleed in zijn woonkamer achter zijn derde koffie. Pien zit over een uitgaansrubriek gebogen.
‘Voor vanavond zie ik niets,’ zegt ze. ‘Nou ja, morgen gaan we toch al uit.’ Roel mompelt enthousiast en verzinkt alsnog in zijn gedachten. Hij weet het zeker: het roer moet om. Maar iedereen behalve hij weet hoe dat moet. Het mag een wonder heten dat hij anderhalf jaar terug op Pien is afgestapt, denkt hij. Waardoor hij nu in elk geval niet langer vrijgezel is. Misschien nam achteraf gezien Pien wel het initiatief, peinst hij, zonder dat hij haar doorzag. Zou kunnen. Echt iets voor hem. Nu ligt het anders. Hij heeft a gezegd, nu b, kom op.

Met een half oog op de krantenkoppen, Koerden, Trump, kwetsbare ouderen, neemt Roel zich voor: ik ga dozen kopen om spullen in op te slaan. Meteen volgende week, hoeveel en voor hoelang dat zie ik later wel. Tegen die tijd weet hij vast ook welke kast hij leeg zal ruimen, zoals Pien heeft voorgesteld. Een deel van het dressoir misschien en het badkamermeubel. Maar zeker niet zijn kastenwand met de cd’s en evenmin zijn platen. En in zijn werkkamer kan er ook niets worden veranderd.
‘Shit,’ roept hij. Lamzak. Zo gebeurt er alweer niets.
‘Wat is er?’
‘Niets.’

Zijn machteloze gevoel ebt weg. Hij vermant zich. Langzaamaan nou maar, kleine stapjes.
‘Lieverd, Pien,’ zegt hij. ‘Gaan we uit eten of laten we iets brengen?’ Ze gaan gezellig naar de Turk vlakbij.
En als ze zich om tien uur stijf gearmd de deur door persen, vraagt hij:
‘Wat denk je van één Shtiseltje?’

Drie afleveringen van hun favoriete serie worden het. Hoofdrolspeler Akiva blaast tweemaal een aanstaand huwelijk af. Pas ver na middernacht verlooft hij zich met zijn gedroomde vrouw.
‘Verloven wij ons ook?’ vraagt Roel slaperig doch ferm.
‘Hè ja, gezellig,’ mompelt Pien. ‘Maar wij doen het maar één keer.’
Roel kan zich daar helemaal in vinden.