Ongetwijfeld zijn mijn cursiefjes geïnspireerd door talloze schrijvers.
Schrijven zit in de familie, mijn broer Hans heeft het goede voorbeeld gegeven. Hans Taal, insprator nummer één.
De naam ‘cursiefje’ heeft Michiel Nooren me gesuggereerd (Nooren & Sanders, In de schaduw van de Wolkenkrabber, 2012). Hopelijk deden mijn korte verhaaltjes hem denken aan die van Simon Carmiggelt, inspirator nummer twee en Nederlands meest beroemde schrijver van cursiefjes.
Mijn geduld is klein geschapen, te klein voor een roman of novelle. Meer dan een wekelijks ultrakort verhaal zit er niet in. Het grote voorbeeld daarvoor vormt A.L. Snijders: inspirator nummer drie.