Dinsdag, redactievergadering. Hoofdredacteur Cisca weigert het stuk dat Roel met hart en ziel geschreven heeft te plaatsen in de Luistergids. Als redacteur en stukjesschrijver zit het Roel danig dwars: wat is dat mens een botterik.
Woensdag. Roel is vastbesloten nooit meer een woord aan die rotkrant te wijden. Met leedvermaak vraagt hij zich af hoelang ze nog bladvulling zullen plaatsen van ondermaats journalistiek allooi.
‘Die suffe redactie knapt het zelf maar op,’ zegt Roel.
‘Je laat je niet opjutten hè?’ zegt Pien.
Roel concentreert zich op zijn strijkje en bereidt zijn online lessen voor.
Donderdag. Het daagt Roel dat hij zich tijdens vergaderingen vaak opwindt, op school ook. Het werk daar groeit alsmaar en steeds gelden er nieuwe regels. Het hoofd beroept zich op ingrepen van bovenaf waar niets aan valt te doen. Roel is de enige die protesteert.
Op vrijdag legt Roel de vinger op de zere plek: dat hem niets wordt gevraagd. Op school niet, zogenaamd staat men daar machteloos. Bij de Luistergids al evenmin, de hoofdredacteur heeft het daar voor het zeggen.
Op maandagochtend heeft Roel net een volle vuilniszak gedumpt in een container voor zijn flat, of bij binnenkomst rinkelt zijn telefoon: Cisca.
‘Ik kreeg een mailtje van de Bond van amateurvocalisten,’ zegt ze. ‘Of wij als blad hun leden in het zonnetje willen zetten. Nu met corona lopen koren leeg, verliezen dirigenten hun emplooi, worden zangers niet gevraagd. De Bond denkt aan interviewtjes met een viertal gedupeerden. Wil jij er soms twee doen?’
Roel voelt ervoor, maar houdt zich in.
‘Ik ga niet weer stukjes schrijven voor de kat z’n staart,’ zegt hij.
Cisca heeft het de Bond al toegezegd, plaatsing is gegarandeerd, zegt ze. Ze lijkt hem goed gezind.
‘En dat stukje van vorige keer?’ vraagt Roel dan maar meteen.
‘Dat zien we wel op de vergadering.’
‘Wat ik me trouwens afvraag,’ zegt Roel. ‘Hoe het daar toegaat, is daar iets over afgesproken?’
‘Je bedoelt statuten?’ vraagt Cisca. Het klinkt formeel. Afijn, denkt Roel, beter dan niets.
Roel vertelt Pien van de plannen met de bond.
‘Zie je wel,’ zegt ze. ‘Alles komt goed.’
Nauwkeurig leest Roel de statuten door die Cisca toestuurt. ‘Hoofdredacteur’ komt in de tekst niet voor. Alle redacteuren samen besluiten wat er in het blad verschijnt, staat er. Ik dus evengoed, denkt Roel.
‘Mijn broek zakt af als ik dat lees,’ zegt hij. Wat Pien graag ziet.
Roel fantaseert over de komende vergadering, hoe hij Cisca voor de voeten werpt: ‘Volgens de statuten heb jij in je eentje niets te zeggen.’
Hij voelt meteen aan wat er dan gaat gebeuren. Cisca mompelt iets als ‘zo is het gegroeid.’ Onderwijl kijken de redacteuren naar de muur en het plafond en maken geintjes. En hij zit zich daar dan weer in zijn eentje op te winden.