Waar die man toe in staat is? Dat klinkt ernstig. Heeft Piens ex haar mishandeld? Is ze bang voor hem? Roel niet. Roel lust hem rauw. Roel voelt zich haar beschermer.
Eerst maar een portje. En Pien ook.
‘Ik maak me liever uit de voeten,’ zegt Pien.
‘Heeft hij vroeger klappen uitgedeeld?’
Pien lijkt verbaasd.
‘Geen klappen. Dan was ik al meteen vertrokken. Nee, schelden deed hij. Dat ik een idioot was, rijp voor de psychiater. Dat soort gedoe. Dat meende hij dan niet, zei hij later. Maar intussen was het wel gezegd. Vrolijk werd ik er niet van.’
‘Beter maar weg wezen. Je hebt gelijk.’
Een volgend glas. Roels opwinding ebt weg. Het derde maakt hem prettig onverschillig. Loom hangen Pien en hij samen op de bank.
Woensdag alweer. Ze maken kennis met dieetcoach Els. Op de weegschaal. Een gesprek over vaste maaltijden, tussendoortjes, alcoholgebruik. Aan elke hap en drankje kent Els punten toe. In de nabije toekomst moeten ze die ernstig gaan beperken. Het duizelt Roel na afloop.
‘Van nu af maaltijdsla, rauwkost en vegaburger,’ bromt hij.
‘Dat heeft Els niet gezegd.’ Daar kijkt Roel toch van op. Voelt al waar Pien naartoe wil. Ze gaat hem eventjes de zonzij laten zien. Weg met zijn donkere wolken.
‘We kunnen alles blijven eten, weet je nog? Als het maar minder is per keer,’ zegt Pien. ‘Zo gek is dat toch niet?’
Roel kust de mond waar al die luchtigheid uit klinkt.
De drukke zaterdag. Zoals gewoonlijk ‘s ochtends bij Roels moeder op bezoek. In haar tehuis Torendael. Mama blijft Pien aanspreken met ‘mevrouw’. Pien een mevrouw? In haar kleurige maillot en korte rok? Roel legt maar niet meer uit dat hij met Pien gaat trouwen. Dat is mama na twee minuten alweer kwijt.
Zaterdagmiddag moeten er wat spullen heen en weer worden gesjouwd tussen Roels huis en dat van Pien. Een groter formaat pan dan die van Roel, Piens wollen wintertruien, Roels leunstoel. Die achteraf gezien best handig is.
Ze rijden in Roels auto naar de Pijp, naar Piens huis op drie hoog. De spullen die ze achteraf gezien niet kunnen gebruiken, zeulen ze de smalle trappen op. Kijken boven voor de zekerheid nog naar een vloerkleed voor Roels huis. Niets geschikts, Pien dacht het al. Ten slotte wringen ze de leunstoel en wat andere huisraad de trap af. Benauwde bochtjes om. Voorzichtig voor het stucwerk!
Een parkeerplaats vlak voor zijn deur, een vrije avond in het vooruitzicht.
‘Genoeg lichaamsbeweging voor vandaag,’ zegt Roel tevreden. Pien murmelt:
‘Alweer twee ons eraf.’ Koutend over hun toekomstig feest -wie nodigen ze uit, waar zullen ze het houden?- lopen ze zijn hal in. Net steekt Roel de sleutel in zijn deur of: zijn telefoon. Tom, zijn broer.
‘Ben jij toevallig nog naar mama toe geweest?’
Toevallig? Op zaterdag ga ik altijd, dat weet Tom toch? De schrik slaat Roel om het hart. Waarom vraagt Tom me dat? Daar zal je het hebben. Mama!