Sinds jaar en dag is Isis copywrighter, maar tot haar spijt zit er weinig schot in haar carrière. In tegenstelling tot de loopbaan van collega Dirksen. Nu het bureau waar Isis werkt naar de binnenstad verhuist, mag hij verdomme de transitie begeleiden. Vanochtend hoort ze onverwacht: ‘Dirksen zit overspannen thuis.’ Niet lang erna krijgt ze een telefoontje van de directie met het verzoek of zij de taak wil doen.
Isis ruikt haarkans. Eindelijk! Wanneer de kinderen in bed liggen, corrigeert ze werk van haar collega copywriters. ‘s Nachts verzint ze tussen haar hazenslaapjes door de tekst van de brochure die overmorgen af moet zijn, en stelt een plan op voor de verhuizing. ’s Ochtends legt ze het de directeur voor. Nagenietend van zijn complimenten, racet ze in een zwerm fietsers en brommers naar het nieuwe onderkomen van de firma in hartje binnenstad. Terwijl ze haar fiets op slot zet, loert ze vanuit haar ooghoek naar een schaars geklede dame voor een neon verlicht raam tegenover het nieuwe pand. Binnen inspecteert ze de verbouwing, tekent Wi-Fi-aansluitingen, bureaus en kasten op een plattegrond. Ten slotte belt ze Dirksen: ‘Hoe gaat het?’
Hij zegt: ‘Wat ben ik blij dat je het van me overneemt!’
Isis’ mond vertrekt, verwacht mijn concurrent van mij nu zoiets als: Een goede collega doet dat gewoon? ‘Graag gedaan,’ zegt ze dan maar.