Dit jaar staat Rosannes kerstboom – vol lichtjes, engeltjes en ballen- in de warme diepten van haar ziel, met een bont gezelschap elfen, feeën, prinsen en prinsessen rond haar zilver gedekte tafel.
Vorig jaar met kerst stond Rosannes boompje in haar woonkamer, stralend opgetuigd. Over haar tafel een zilveren laken, met kaarsen op batterijen. Ze flakkerden alsof het tochtte. In haar keukentje rook het naar kalkoen.
Haar broer Adri, zus Elly en Rosanne omhelsden elkaar hartelijk. Rosanne droeg een cocktailjurk met zilveren glittertjes. Adri had een net zwart shirt aan, met gouden strikje. Elly had zich opgemaakt, en droeg een fleurig eigen breisel. Een ontspannen rillinkje voer door Rosanne heen. Gedrieën hieven ze hun glazen.
‘Proost!’ zei Rosanne. ‘Op ons gezellig samenzijn’ had ze willen zeggen. Straks maar, dacht ze.
‘Op de zaak ben ik de enige met ervaring,’ zei Adri bij het voorafje. ‘Als het om rendement gaat, komen ze altijd bij mij.’ Rosanne kende zijn ambachten en ongelukken, maar ze hield haar mond. Hij maakte nog een flesje open, schonk zich in. ‘Jij?’
‘Even naar mijn kalkoen.’ Met haar ovenwanten opende Rosanne het hete deurtje. De ronddraaiende romp onder de gloeiende spiralen besmeerde ze met vet dat er vanaf gedropen was. In de huiskamer hoorde ze haar zus.
‘Sinds wanneer werk jij?’ Rosanne huiverde.
‘Hoezo?’ vroeg Adri. ‘Al een hele tijd!’ Op de achtergrond zongen ze: ‘Stille nacht.’
‘Uitkering’ , ‘participatie,’ klonken uit Elly’s keel. Adri schraapte en gromde. ‘Nederigheid,’ zei Elly. Rosannes hartslag versnelde.
‘Ouwe koe!’ riep hij. Glasgerinkel. Elly gilde. Het liefste was Rosanne bij haar oventje gebleven, maar haar moeder zaliger duwde haar de schemerige woonkamer in. Daar sprak ze uit Rosanne mond:
‘Hè jongens, het is kerst. Maak nou geen ruzie.’
‘Trut,’ siste haar zuster, en raapte scherven op. Voordat Rosanne kans zag terug te lopen naar haar keuken, wrong wijlen haar vader nog ‘Vrede’ en ‘Verzoening’ uit haar keel. Adri opende de derde Chardonnay.
‘Oen!’ riep hij Rosanne na. Het ovenruitje weerkaatste haar hangende mondhoeken. Ze plantte een vork in het gebruinde vlees, trok de spies eruit, en schoof witte manchetjes om de poten. Met haar trots op een zilveren schaal stapte ze de woonkamer in.
‘Zand erover,’ mummelde haar overleden moeder tussen Rosannes tanden door. ‘Kijk eens!’ Rosanne had het baksel nog niet op tafel gezet, of Adri rukte er een poot vanaf. Hik-lachend richtte hij de BH-PC op: de brei-, haak- en punnikclub. Met Elly als voorzitster. Die smeet een klodder dessertijs op zijn shirt. Rustig, vermande Rosanne zich. Bij de koffie trok ze haar zus net op tijd de hooggehakte schoen uit handen waarmee ze haar broer te lijf ging. Hij vluchtte de douchecel in en draaide de deur op slot.
‘Volgend jaar beter,’ zei Rosanne tegen een snotterende Elly, en aaide over haar rug.
Dit jaar met kerst komt haar familie niet. Rosanne viert het in de warme diepten van haar ziel, met engeltjes en feeën, prinsen en prinsessen.