Wanneer Isis op haar werk te ijverig te veel verschillende belangen behartigt, worden de zorgen voor collega’s, directie en haar klanten haar te veel. Met ziekteverlof thuis komt haar getergde brein tot rust, maar mist ze de gezamenlijke koffie en de praatjes van haar werk. Op mijn fitnessclub was het vroeger ook gezellig, herinnert ze zich. Omdat die inmiddels opgeheven is, stapt ze een andere binnen. Vlakbij. In de sportzaal staan dezelfde apparaten, wel is het er opvallend stil, en steekt de koffieautomaat schriel af tegen de drukke bar op Isis’ oude club. Vast van plan om snel te wennen, koopt ze toch een abonnement.
Zodra haar zoon naar school is, trekt zij in een lege kleedkamer haar sportkleren aan. In de zaal zwoegen wat jonge mensen in T-shirt en trainingsbroek zwijgend op de apparaten, en staren naar de schermpjes van hun smartphone. Het enig menselijke stemgeluid dat Isis hoort, klinkt ritmisch uit een speaker. Dagelijks draait ze eenzaam haar vaste rondje – schouders, rug, billen, buik- en rent ze heel alleen op een band. Maar bij de training op dag twaalf gaat op een toestel naast haar een forse vrouw zitten, ongeveer haar leeftijd. Hun blikken kruisen als bij toeval. Wanneer Isis onderweg naar het kleedhok in haar dooie eentje langs haar loopt, gebeurt het weer. Opgelucht glimlacht Isis en steekt haar hand op.