Categorie archieven: vrienden
Hij staat al in pyjama
Bijna een jaar is Pien nu Roels vriendin. Hij zou best samen willen wonen, Pien wil dat niet, nog niet. ‘Ik geniet nog even van mijn vrijheid,’ zegt ze. ‘Die blijft dan toch?’ zegt Roel. Maar vooralsnog hebben de twee … Lees verder
Ik kan je nauwelijks meer verstaan
Op maandagavond draagt Gerda voor haar dichtersgroep zelf gecomponeerde poëzie voor over vrienden, hun eigenaardigheden en respect. Na de laatste strofe kijkt ze benieuwd de kring rond. ‘Mooi,’ zegt er een, een ander: ‘Origineel.’ ‘Een helder thema,’ zegt ene Addie, … Lees verder
Waar hij zijn krantje uit de bus pakt
Vier maanden al woont Lou achter een hooggelegen stukje kust van Lake Erie, Canada. Zijn dochters huis staat daar. Ze vroeg hem bij haar te komen wonen, zodat ze hem verzorgen kon wanneer hij oud en krakkemikkig werd. Wat had … Lees verder
Hij had het voor zich moeten houden
Wanneer Henks zus hem weer eens belt, zit hij net na te denken over de verhuizing van zijn vriend. Lou. Ver weg, naar zijn dochter in Ontario, ruim drie maanden terug alweer. Het houdt Henk steeds maar bezig. ‘Pa had … Lees verder
Ik keek je nooit recht in je tronie
Sinds hij gepensioneerd is, leidt Lou een kabbelend bestaan. Week in week uit zijn kaartclub, wandelingetjes met Henk, praten met zijn dochter via skype. Bij zo’n gesprek komt ze terug op wat ze eerder vroeg: ‘Pa, waarom kom je niet … Lees verder
De trein zoeft perrons voorbij
Al zou Pien altijd met Roel samen willen zijn – haar nieuwe vriend sinds enkele maanden-, ze heeft nu eenmaal ook haar eigen bezigheden. Zo rijdt ze bijna dagelijks naar de bibliotheek die ze beheert. Onderweg in de Van Baerlestraat … Lees verder
Het had zomaar gekund
Met Linda aan de lijn, staart Pien naar buiten. Een vliegend stipje trekt een witte streep aan een azuurblauwe lucht. ‘De laatste tijd heb ik behoorlijk goede films gezien, den Skyldige, BlacKkKlansman, Dogman. Jij?’ ‘Ik heb het druk gehad met … Lees verder
Als je skypet, zit hij als het ware in je huis
Net na de lunch schroeft Henk een deurkruk vast, vervangt een lampje, dan belt zijn zoon op, Pim. ‘Hoe gaat het?’ ‘Niet zo denderend. Je kent Lou toch?’ ‘Is ie dood?’ ‘Ik moet er niet aan denken. Hij is van … Lees verder
Meisjes die voortdurend op hun telefoontjes kijken
Tijdens een rondje door het Amstelpark vraagt Henk aan Lou: ‘Ken ik je echt al vijftig jaar? Niet te geloven, man, wat worden we toch oud.’ ‘Mijn dochter zei ook al zoiets. Maar wat heet oud?’ ‘Hoe is het met … Lees verder
Het zal hem aan gespreksstof niet ontbreken
Vanmiddag gaat Giel repeteren met zijn strijkje. Zijn viool op zijn rug en in zijn rechterhand een tas met oude kranten, loopt hij de trap af. Die zal hij onderweg in de papierbak legen. Als hij een stap de stoep … Lees verder